Założycielem zespołu i inicjatorem nazwy zespołu był gitarzysta – Kuba Płucisz. Kiedy był jeszcze w liceum interesował się językiem łacińskim. Ira – po łacinie oznacza gniew, zło i w 1981 roku nazwa ta przyjęła się dla amatorskiej kapeli. Pomysłodawca był w tamtym okresie wielkim fanem zespołu TSA i chciał, aby nazwa składała się z trzech literek oraz aby nazwę jego zespołu łatwo skandowało się przez publiczność na koncertach.
22 maja 1987 roku w radomskim klubie Mewa, wokalista Artur Gadowski występował ze swoim zespołem Landrynki dla dziewczynki na Przeglądzie Kapel Rockowych. Kuba Płucisz wraz ze swoimi kolegami wypatrzyli artystę i następnie na zorganizowanej przez wspomnianego wyżej gitarzystę, imprezie w radomskim amfiteatrze złożono mu propozycję współpracy z zespołem IRA. Parę dni później Gadowski przyjął propozycję współpracy.
W pierwszym składzie kapeli znaleźli się: Artur Gadowski - śpiew i gitara; Kuba Płucisz – gitara; Dariusz Grudzień, który pochodził z wcześniejszego zespołu Gadowskiego – gitara basowa; Grzegorz Wawrzeńczuk – instrumenty klawiszowe oraz perkusista – Wojciech Owczarek. Swoje pierwsze próby zespół rozpoczął w radomskim amfiteatrze. Swoje pierwsze wyróżnienie zespół zdobył na Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki w Łodzi na którym wystąpił w 1987 roku. W 1988 kapelę wypatrzył Kuba Wojewódzki, który był dziennikarzem pracującym wtedy w III Programie Polskiego Radia. To dzięki niemu grupa muzyczna zawdzięcza nagrała swoje pierwsze utwory. Próba nagrania pierwszej płyty nie doszła do skutku, albowiem Walter Chełstowski, właściciel fotograficznej firmy Pronit, nie był wstanie spełnić żądań Jarosława Regulskiego – realizatora nagrań zespołu.
Na początku istnienia zespołu IRA zauważyć można widoczny wpływ i fascynację amerykańskimi zespołami takimi jak Bon Jovi czy Motley Crue. Słuchano wtedy głownie punku, albo undergroundu, stąd też członkowie zespołu sami podkreślali iż ich muzyka, która znalazła się na debiutanckim krążku nie była zbyt popularna. Pierwszy album nie odniósł żadnego sekularnego sukcesu. W tym samym roku zespół opuścił basista Dariusz Grudzień, zastąpiony przez Piotra Sujkę i klawiszowiec – Tomek Bracichowicz, którego zastąpił Jarosław Zarychta – od tej pory nie było już w zespole stałego klawiszowca. Rok później kapela nagrała swój pierwszy teledysk Wszystko mogę mieć. W sierpniu tego samego roku do zespołu dołączył gitarzysta, Paweł Matracki, z którym IRA wystąpiła na Festiwalu w Sopocie. Pod koniec 1990 roku pojawiły się zarysy utworów na drugą płytę. Lider zespołu – Kuba Płucisz, zaoferował wtedy współpracę kolejnemu gitarzyście – Piotrowi Łukaszewskiemu, który później dołączył do grupy. W czerwcu 1991 roku, zespół wydał swój drugi krążek zatytułowany Mój dom. W stosunku do poprzedniego krążka był on zupełnie inny. Zauważyć możemy inspirację między innym zespołu Guns N’Roses, gdzie zespół łączył rock’n’rolla z amerykańskim rockiem oraz hard rockiem. Na albumie znajdziemy różnorodność utworów: od brzmiących prawie, że heavy metalowo po zwykłe rockowe ballady. Płyta nagrana została w warszawskich okiem pod okiem producenta Leszka Kamińskiego. Gościnnie na jednym z utworów wystąpili Grzegorz Skawiński, Czesław Niemen, Grzegorz Kupczyk i Janusz Johny Pyzowski.
Trzecia album zespołu zatytułowany został 1993 i w tym samym roku został wydany. Brzmienie utworów stało się nieco cięższe, w porównaniu do poprzedniej płyty, utwory są ciekawiej rozbudowane. Podobnie jak na poprzednim albumie także i na tym krążku utwory cechuje dość duża różnorodność. Utwór Szatan, który brzmi heavymetalowo, po balladę połączoną z fortepianem jaką jest np. utwór Wiara. Kolejna płyta, tak jak poprzednia otrzymuje status złotej płyty.
Kolejny czyli czwarty już krążek grupy nosił tytuł Znamię. Była to pierwsza płyta, na której możemy zauważyć radykalne zmiany. IRA odchodzi od starego stylu heavy metalowego, nabierając jeszcze większej ciężkości i drapieżności, a utwory swym brzmieniem przypominają niemal trash metal albo nawet hardcore. Brakuje tu zdecydowanie rockowych ballad. W muzyce kapeli zauważyć możemy fascynację takimi zespołami jak Led Zeppelin, Metallica czy Biohazard. Wśród fanów chodziły opinie, że powstały wówczas krążek jest za ostry. Współcześnie na koncertach utwory z tego albumu są prawie pomijane.
Piąta płyta zatytułowana Ogrody wydana została we wrześniu 1995 roku. Była to próba powrotu do muzyki z drugiego krążka - Mój dom. Utwory znów były bardziej melodyjne w stylu heavy metalowym. Do repertuaru powracają także klasyczne ballady. Zespół w celu jak najbliższego powrotu i urealnienia muzyki sięga nawet po stare instrumenty w celu uzyskania jak najbardziej wiarygodnego klasycznego rockowego brzmienia. Płyta jednak staje się porażką i nie potrafi przekonać do siebie licznych fanów. Dwumiesięczna trasa koncertowa również nie przynosi większego zainteresowania. Grupa muzyków postanawia zawiesić swoją działalność na siedem lat. Po zawieszeniu działalności IRY, wokalista Artur Gadowski wraz z Piotrem Sujką, Wojtkiem Owczarkiem i kilkoma innymi muzykami rozpoczyna karierę solową.
W 1997 roku Gadowski wydaję pierwszą solową płytę zatytułowaną Artur Gadowski. Na krążku znajdziemy takie hity jak Szczęśliwego Nowego Jorku, Ona jest ze snu. Były to single promujące tą płytę. W 2000 roku przy pomocy Sujki i Owczarka powstaje kolejna zatytułowana G.A.D. Znajdziemy tu utwory w repertuarze zespołów Pink Floyd – Wish you were here oraz Louis Armstrong – What a wonderfull Word. Niestety nie przynosi ona wielkich zysków i artyści zmuszeni byli udać się do USA w poszukiwaniu pracy. W zespole nie ma już Kuby Płucisza, który zerwał z muzyką i Piotra Łukaszewskiego, który założył swój własny zespół KarmaComa(od 2002 roku Ptaky).
Po siedmioletniej przerwie, czyli w 2002 roku powstaje płyta Tu i Teraz. Jest to jak dotąd najlżejsza płyta w historii zespołu. Muzyka ma dość spokojniejsze brzmienie w porównaniu do poprzednich albumów. Znajdziemy tu połączenie popu z melodyjnym rockiem. Zespół na dobre odchodzi od swego dawnego charakterystycznego stylu. Wśród wszystkich utworów zawartych na płycie, nie ma ani jednej solówki gitarowej. Do zespołu dołącza 3 nowych gitarzystów: Maciej Gładysz, Sebastian Piekarek i Marcin Bracichowicz. Mimo to płyta pozyskuje wielu nowych fanów grupy i cieszy się sporym powodzeniem.
W roku 2007 IRA wydaje swój kolejny album, zatytułowany Londyn 8:15. Do grupy dołącza nowy gitarzysta Piotr Konca i wraz z nim zespół nagrywa kolejny krążek. W tym wypadku brzmienie zostaje złagodzone, a utwory na płycie są różnorodne. Tym razem brzmienie ponowie zostaje złagodzone, utwory zawarte na albumie są różnorodne. Grupa ponownie odchodzi od mocniejszego brzmienia, charakterystycznego dla początków zespołu, na rzecz utworów bliższych muzyki pop oraz pop – rock. Produkcją krążka zajmują się muzycy Maciej Prusiński oraz Piotr Matysiak. Album ten wzbudził mieszane uczucia wśród fanów. Zarzucali oni grupie komercjalizacje i odejście od dawnego stylu. Była także część zadowolona z nowego krążka. Klimat muzyczny nawiązuje do płyty z 2002 Tu i Teraz.
W 2009 zespól nagrał najnowszą płytę zatytułowaną 9. Krążek ten to przede wszystkim więcej optymizmu i pozytywnej energii. Znajdziemy tutaj dużo więcej rockowych klimatów i odejście od rockowych ballad. Płyta miała premierę 30 października 2009 roku. Współcześnie w skład zespołu wchodzą: Artur Gadowski, Piotr Sujka, Wojtek Owczarek, Marcin Bracichowicz i Piotr Konca.
Zespół dość często mylony jest z Irlandzką Armią Republikańską. Stało się to też powodem odwołania koncertu w Londynie w 2006 roku, kiedy to odbywał się tam Polish Festival London 2006. Władze obawiały się, że nazwa zespołu zostanie źle odebrana przez publiczność, która przybędzie na festiwal i wywoła to zamieszki i niepokój.
AUTOR: Łukasz Łubko
Bibliografia:
Oficjalna strona zespołu - http://www.ira.art.pl/
Ira – Biografia - http://irarock.republika.pl/bio.html
Ira – Biografia - http://iraogien.ovh.org/zespol.htm
Ira - http://pl.wikipedia.org/wiki/IRA_%28grupa_muzyczna%29
Son of a bitch
OdpowiedzUsuń