poniedziałek, 21 czerwca 2010

Katatonia




Katatonia

Katatonia to szwedzki zespół metalowy, będący jednym z pionierów drugiej fali doom metalu, razem z My Dying Bride, Anathema i Paradise Lost. Zespół został założony w 1991 roku w Sztokholmie przez dwójkę przyjaciół, Jonasa i Andersa. Grając początkowo death-doom metal, w skutek problemów zdrowotnych wokalisty, muzycy zmienili nieco styl, kierując się w stronę spokojnego rocka, a następnie metalu progresywnego o depresyjnym wydźwięku. Karierę zespołu można podzielić na 3 etapy: podczas pierwszego ich muzyka brzmiała jak doom metal połączony z black metalem, aby w drugim zastąpić black metal, death metalem. Aktualnie zespół tworzy muzykę określaną jako depresyjny rock.


Muzykę Katatonii umieszcza się najczęściej w nurcie doom, gothic i death metalu
Zespół w swojej twórczości porusza problematykę takich tematów jak osamotnienie, izolacja, niemożność odnalezienia się w społeczeństwie, depresji, śmierci, czy przestępczości.. Muzyka Katatonii, często pełna mroku, melancholii i smutku, tworzy specyficzny i undergroundowy klimat. Wśród fanów i krytyków, ceniona jest za dojrzałość, kreatywność i walor kompozycyjny.

Albumy wydane przez Katatonie utrzymane są w przygnębiającej kolorystyce. Grupa najczęściej stosuje zestawienia czerni z czerwienią i czerni z niebieskim. Tylko na pierwszej okładce znajdują się członkowie grupy, na większości okładek znajduje się samotny człowiek, który pasuje do melancholijnego klimatu płyt.
Katatonia jest typowym zespołem koncertowym (np. w tym roku dała 28 koncertów w marcu), często też gra na festiwalach metalowych :

UK’s Sonisphere festival

Metaltown in Gothenburg

rock am ring & rock

Eindhoven Metal Meeting

Metal Hammer Festival


Zespół wielokrotnie koncertował w Polsce, do składanki koncertowej „The Black Sessions” wydanej w roku 2005 dołączane jest DVD z koncertu w Krakowie.


„Dance of December Souls”– Debiutancki pełnogrający krążek Katatonii zapewnił jej rozpoznawalność i uznanie u krytyków muzycznych i fanów metalu. Grupa z miejsca została postawiona w jednym szeregu z My Dying Bride, Anathema i Paradise Lost, uznanymi przedstawicielami doom metalu.

Krążek został uznany za kamień milowy w dziejach doom metalu. Grupa była jednym z producentów płyty. W muzyce wyraźnie słychać melancholijne i melodyjne brzmienie.


W 1995 roku grupa powróciła do studia Unisound by nagrać mini album „For Funerals to Come” z takimi piosenkami jak „Black Erotica” i „Love of the Swan”. Po wydaniu mini albumu zespół zaskoczył wszystkich fanów wycofując się ze sceny muzycznej na kolejny rok, co wiązało się z problemami ze skompletowaniem stałego składu zespołu, niezbędnego do nagrywania płyt i grania koncertów. W tym czasie założyciele Katatonii pracowali nad innymi projektami muzycznymi: Renkse pracował nad projektem October Tide, a Nyström nad Diabolical Masquerade and Bewitched.


W 1006 roku przyjaciele powrócili do studia nagraniowego z nowym członkiem zespołu Fred Norrmanem, byłym gitarzystą October Tide. Grupa powróciła do studia nagraniowego pełna pomysłów i wizji, nie miała jednak napisanych utworów . Po 2 tygodniach sesji nagraniowych wypuściła krążek „Brave Murder Day”, który potwierdził, że nowy sposób pracy się opłacił. Na tej płycie oprócz wokalu Renksa słychać Mikael Åkerfeldt z zespółu Opeth, co wiązało się z faktem problemów Renksa z głosem, który nie mógł growllować, poprosił więc o zastępstwo w niektórych partiach. Wszystkie utwory z tej płyty napisał Renkse. Ta płyta świetnie uchwyca styl Katatonii: emocjonalność, prostotę i bezpośredniość, zachowując jednak jej mroczną stronę. Na tej płycie Katatonia jakby na nowo odnalazła swój styl, powszechnie uważa się, że album ten miał wpływ na wiele zespołów metalowych.

Po udanej trasie koncertowej w Europie zespół w 1997 roku miał wiele pomysłów na nowe płyty, a z powodu zamknięcia ich starej wytwórni panowie przenieśli się do Sunlight Studio w Sztokholmie. Pobyt w nowym studiu i eksperymenty muzyczne zaowocowały wydaniem w 1997 mini albumu „Sounds of Decay", na którym ponownie można usłyszeć Mikael Åkerfeldta w partiach growllowych.


Grupa, pełna pomysłów, nie czekała długo z powrotem do studia nagraniowego, do którego wrócili już w drugiej połowie 1997roku, by pracować nad albumem „Discouraged Ones”. W przeciwieństwie do wcześniejszych płyt na tej nie słychać już przesterowanych dźwięków gitar i skrzekliwego wokalu, które to wcześniej dominowały, lecz spokojny, melodyjny śpiew Renksa, który będzie juzżtowarzyszył wszystkim późniejszym płytom zespołu. Odejście od starego stylu było ryzykowne, ale opłaciło się zespołowi. Gotycki klimat został zastąpiony bardziej współczesnymi tematami jak poczucie straty i towarzysząca jej rozpacz. Na tej płycie po raz kolejny pojawia się gościnnie Mikael Åkerfeldta z Opethu.



Peaceville Records to wytwórnia, która śledziła karierę Katatonii od początków ich działalność, jednak to płyta„Discouraged Ones” sprawiła, że wytwórnia postanowiła wziąć pod swoje skrzydła zespół i zaoferować im długoterminowy kontrakt, przewidujący wydanie 5 płyt. Grupa w 1999 weszła do studia by nagrać swój czwarty album „Tonight's Decision”. Na albumie już tradycyjnie pojawia się Mikael Åkerfeldt z Opethu. Wytwórnia Peaceville Records, widząc popularność Katatonii, dała im szansę większego zaistnienia i pozwoliła im otwierać skandynawskie koncerty legendarnego już Paradise Lost. Do Katatonii w tym roku dołączyli dwaj muzycy: Fredrik "North" Norrman na gitarze rytmicznej i perkusista Daniel Liljekvist. W 2002 roku ukazała się reedycja albumu z 2 dodatkowymi utworami „No Devotion” i „Fractured".



Po pracowitym 2000 roku, podczas którego Katatonia koncertowała między innymi w Polsce i USA wraz z zespołem Opeth, na początku następnego roku wydany został kolejny album „Last Fair Deal Gone Down”. Na albumie tym grupa świetnie ukazuje emocje poprzez zestawianie ich ze sprzecznymi, wykorzystuje światło i mrok aby opisać ludzką duszę. Renkse na tej płycie pokazał swoje duże możliwości wokalne i to właśnie jego wokal sprawia, że słuchacz wierzy w prawdziwość emocji, opisywanych w tekstach zespołu. W 2004 roku ukazała się reedycja albumu zawierająca trzy dodatkowe utwory.


W 2003 grupa wydaje już szósty album studyjny „Viva Emptiness”. Tematem przewodnim tekstów na tej płycie jest samotność, relacje międzyludzkie, obłuda i kłamstwa. Na tej płycie zespół również eksperymentował z dźwiękiem i pokazał krytykom, że nie stoi w miejscu, lecz stale się rozwija. Po wydaniu tej płyty zespół dużo koncertował w Europie i Skandynawii, także na licznych festiwalach metalowych.




W 2005 roku zespół wydał dwie kompilacje albumów: na początku roku „Brave Yester Days”. Na tej płycie zespół zawarł swoje wspomnienia od początków istnienia Katatonii do 1997 roku. Są tutaj najlepsze utwory z dwóch pierwszych pełnych albumów i dem zespołu. Druga kompilacja, „The Black Sessions”, zawierała klasyczny materiał z lat 1998-2004 oraz materiał z trasy koncertowej z 2003 roku, "Viva Emptiness", nakręcony właśnie w Polsce. Dodano też utwory, które miały pierwotnie znaleźć się na płycie z 2003 roku, ale ostatecznie nie zostały tam zamieszczone. Zespół ponownie udał się w trasę po Europie, występując też na wszystkich ważniejszych festiwalach metalowych. Katatonia zagrała też dwa ogromne koncerty w Rosji.



W 2006 roku wyszedł siódmy album Katatonii „The Great Cold Distance”, poprzedziło go wydanie trzech singli w 2005 roku m.in. „My Twin”. Album spotkał się z dobrym przyjęciem wśród fanów. Nazwa płyty idealnie pasuje do zawartości. Utwory Katatonii cechuje na tej płycie chłód i dystans do życia, całość jak zawsze spowija ciemna aura, na płycie słychać ciężkie gitarowe riffy, a część utworów, np. "July", utrzymana jest w klimatycznym, balladowym brzmieniu. Moim zdaniem jest to najlepsza płyta zespołu, pełna różnorodności, a jednocześnie utrzymująca się w stylistyce znanej dobrze fanom Katatonii. Renks po raz kolejny pokazał też swoje możliwości wokalne i swój czysty, depresyjny głos, wprowadzający słuchaczy w melancholijny nastrój. Po wydaniu płyty zespół tradycyjnie udał się w trasę koncertową po Europie, oraz w 2007 pełną trasę koncertową po USA.



W 2009 roku zespół powrócił z płytą „Night Is The New Day”. Jest to jakby rozwinięcie poprzedniej płyty, o czym świadczy chociażby pojawienie się podobnej ścieżki melodyjnej w "The Longest Year" jak w "My Twin" z „The Great Cold Distance”. Płyta ta ma zdecydowanie cięższe brzmienie niż wszystkie poprzednie, jest zdecydowanie progresywna, nie brak w niej zmiennego metrum i zawiłych partii kompozycyjnych. Obok typowych dźwięków death metalowych gitar słychać gitarę akustyczną, wiolonczele i skrzypce. Grupie udało się stworzyć bardzo melancholijny, mroczny i ciężki album, zachowując przy tym miejsce na spokojny wokal Reynsa i nie odchodząc od melodyjności. W albumie tym widać liczne inspiracje grupy sceną metalową, a także rockową,.


Obecny skład zespolu:

Jonas Renkse (Bloodbath, ex-October Tide) - wokale (1987-)
Anders Nyström (Bloodbath, ex-Diabolical Masquerade) - gitara (1987-)
Daniel Liljekvist (Komotio)- perkusja (1999-)
Per Eriksson (Bloodbath) - gitara (koncerty)(2010-)

muzycy koncertowi:

  • Per "Sodomizer" Eriksson – gitara prowadząca, gitara rytmiczna (od 2009)
  • Niklas "Nille" Sandin – gitara basowa (od 2009)

Byli członkowie:

  • Dan Swanö – instrumenty klawiszowe (1992–1993)
  • Guillaume Le Huche – gitara basowa (1992–1994)
  • Mikael Oretoft – gitara basowa (1996–1997)
  • Mikael Åkerfeldt – wokal prowadzący (1996–1997)
  • Fredrik "North" Norrman – gitara rytmiczna, gitara prowadząca (1994–2009)
  • Mattias "Kryptan" Norrman – gitara basowa (1999–2009)

Muzycy sesyjni:

  • Frank Default – instrumenty klawiszowe (Night Is The New Day, The Great Cold Distance)
  • Kenneth Eklund – perkusja (live, 1996)
  • Dan Swanö – perkusja (Tonight's Decision)

Albumy

Albumy koncertowe:

EPs

Dema

Single

  • Ghost Of The Sun (2003)
  • My Twin (2006)
  • Deliberation (2006)
  • July (2007)
  • Day and Then the Shade (2009)

Kompilacje albumów:



Do tej pory Katatonia nakręciła pięć teledysków, do utworów: „My Twin”, „Deliberation”, „July” w 2006 roku, „Day & then the Shade” oraz „The Longest Year” w 2009r.


Bibliografia:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Katatonia_%28grupa_muzyczna%29

http://katatonia.com/

http://www.metal-archives.com/band.php?id=6

http://www.metaltown.se/

http://twitter.com/katatoniaband

http://www.ultimatemetal.com/forum/katatonia-26/

http://www.myspace.com/katatonia

Magdalena Harcińska

Autor: o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)